Zihni Açık Olmak: Hayatın Her Anına Açık Olabilmek
Kayseri’nin sokakları sabahın ilk ışıklarıyla uyanırken, ben de bir kafe köşesinde, penceremden şehri izlerken düşündüm. Zihni açık olmak ne demek? Bunu sormak belki de hayatımın en içten sorularından biri olmuştu. Çünkü öyle bir anda, öyle bir yerde buldum ki kendimi, bir şeyi fark ettim: Zihnimdeki tüm o kapanmış kutuları, sabah kahvemi yudumlarken açmaya başladım.
Hayatımın O Anı
Gece yatarken hiçbir şeyin yerli yerinde olmadığını hissetmiştim. Düşüncelerim karışıktı, kalbim ise başka bir şeyler arıyordu. Hep bir şeyler eksikmiş gibi… Birkaç hafta önce, bir arkadaşım bana “Zihnin ne kadar açıksa, hayatın da o kadar geniş olur” demişti. O an bu cümleyi havada bırakmıştım. Ne demek istediğini anlamıştım, ama kalbimle anlamam için biraz daha zamana ihtiyacım vardı.
O gece, uykusuzca yatağımda dönüp dururken, tüm hislerimi günlüğüme yazdım. İçimdeki kaybolmuşluk hissi beni sıkıştırıyordu ama dışarıya doğru bir şeyler dökmek istedim. Saatlerce yazdım. Sonunda, bir kelime belirdi: açıklık. Zihni açık olmak işte tam da bu demekti: İçindeki boşlukları, kalbinin ihtiyaçlarını, etrafındaki her şeyi kabul edebilmek. O an fark ettim ki, zihnimi açmadıkça, dünyayı olduğu gibi göremiyorum.
Bir Günün Farklı Görünmesi
Ertesi sabah, güne farklı bir şekilde başladım. İşe gitmek için evden çıkarken normalde içimdeki o kaygı, o “her şey yolunda değil” hissi yoktu. Bugün zihnimin kapılarını açarak başladım. Herkesi dinlemeye, her söze daha dikkatli bakmaya başladım. Kayseri’nin sokaklarında yürürken, havanın soğuk olduğunu hissettim ama bir yandan da kalbimde yeni bir şeyler uyandığını fark ettim. O kadar basit bir şeydi ama öyle derin hissettim ki: bir insanın bana gülümsemesi, bana yanlış bir şey söylemesi, bir ağacın dalındaki çiçekleri fark etmem… Hepsi bir anda daha değerli, daha anlamlıydı.
İlk işyerine vardığımda, patronumun sürekli bana “Ne zaman bir değişiklik yapacaksın?” diye sorması beni gülümsetti. Bu soru, her zaman beni tedirgin ederdi. Ama bu kez, zihnimin içindeki o kapanmış kutuları açmış olduğum için, korkmadım. “Zihnim açık,” dedim, “Değişim de buna dahil.” O an sadece bir kelimeyle hayata farklı bir pencereden bakabilmiştim.
Zihnin Kapalı Olduğunda Kaybettiklerimiz
Bir insan zihnini kapalı tuttuğunda ne olur? Yavaşça her şey bozulur. Küçük detayları kaçırırsın. Hayatındaki insanlar birer gölgeye dönüşür. Benim de zaman zaman yaşadığım buydu: Zihnim kapalıydı. Her şey bir yük gibi geliyordu. Küçük şeyler, gereksiz gibi görünen anlar… hepsi beni engelliyordu.
Bir gün, eski bir arkadaşımla karşılaştım. Onunla yıllardır görüşmüyorduk ama her karşılaşmamızda, birbirimize “Daha sonra, başka bir zamanda” dedikçe, her şeyin daha uzaklaştığını hissetmiştim. O an fark ettim ki, zihnimin kapalı olduğu her dönemde, insanlar da uzaklaşıyor. Sadece kendimi değil, etrafımdaki insanları da içime kapatmışım. Zihni açık olmak, bir başkasına da daha yakın olabilmek demekti.
Bir Değişim Hikâyesi
Bir hafta sonra, hayatımda gerçekten önemli bir şey değişti. Bir iş görüşmesine gitmiştim. Önceki görüşmelerde hep soğukkanlı ve mesafeli bir şekilde davranmışken, bu kez içimde bir sıcaklık vardı. Bu sefer kendimi olduğu gibi gösterebileceğimi biliyordum. Karşımdaki kişiyle konuştukça, onun da zihninin açıldığını fark ettim. O an, zihnimin gerçekten açık olduğu, kendimi doğru bir şekilde ifade edebildiğim ve başkalarının da bana aynı şekilde yaklaşmaya cesaret edebildiği bir anın içinde buldum.
Zihni açık olmak, aslında bir cesaret meselesidir. Çünkü duygularını, korkularını, hayal kırıklıklarını, umutlarını bir kenara bırakıp bir insanla ya da bir duruma tamamen açık olabilmek, büyük bir adımdır. Ama o adım atıldığında, hayatın sana sunduğu güzellikler, göremediğin alanlar bir anda önüne serilir.
Sonuç: Zihnini Aç, Hayatı Hisset
Zihni açık olmak, her anı kabullenebilmek demek. Düşüncelerimizi sorgulamak, kalbimizdeki boşlukları görmek ve bunları sevgiyle, dikkatle doldurmak. Zihni açık bir insan, daha fazla hisseder. Daha çok merak eder. Daha fazla hayal kurar. Zihnimde açtığım kutular, hayata dair bütün renkleri görmek için bir fırsat sundu bana. O yüzden, bu sabah yazarken içimdeki umut, bana şunu söylüyor: Zihnini aç, hayatı daha fazla hisset.
Zihni açık olmak bir keşif, bir yolculuk ve belki de en güzel olanı: Kendi içindeki kalpten çıkıp, dünyayı tüm sıcaklığıyla görmek.